Sonbahar

Bir çok şeyi "çok severim" diye etiketlemek benim için çok kolaydır. Mesela radyoda çalan 10 şarkıdan 8'i için rahatlıkla "ay ben bu şarkıyı çok seviyorum" diyebilirim. Yediğim, içtiğim bir çok şey için de çok kolay bir şekilde "ne güzelmiş, çok severim" lafı çıkıverir ağzımdan.

Belki de çok rafine zevklerim yok, ya da pek seçici bir insan değilim. Ondandır. Ama bence sebebi başka: içimdeki törpülenemeyen adalet duygusu.

"Hoppala ne alakası var" diyenlere durumu şöyle izah edeyim: ben "en sevdiğim" demekten çok korkarım. Mesela ya bir meyve için "en sevdiğim meyve budur" desem, ama dünyanın bir yerinde henüz tadına bakamadığım daha güzel bir meyve varsa bu haksızlık olmayacak mı? Tamam bu sorunu "şu ana kadar yediğim meyveler arasında en sevdiğim meyve bu" diyerek aşabilirim. Ama bu kadar lafı ardarda sıralamak beni yorar. Hem ya o anki heyecanım nedeniyle aklıma gelmemiş bir meyve varsa, bu haksızlığın alası olmayacak mı?

Yoo, hiç bir meyveye haksızlık yapamam. "Çok severim" der geçerim; kafam rahat, vicdanım rahat, gönlüm rahat.

Şimdi sonbahar diye başlık attık, "meyve bahçesine nerden düştük" diye soran sevgili okur. Durum şu: uzun yıllardır düşünüp durmuşumdur acaba benim en sevdiğim mevsim hangisi diye. Evet, ben sürekli saçma sapan şeyler düşünürüm. Nihayet bu yaz bir karar verebildim. Sanırım en sevdiğim mevsim sonbahar. Hala da emin olamıyorum gerçi, her an fikir değiştirebilirim.

Oldum olası sonbahara hep haksızlık yapıldığını düşünmüşümdür. Adında son var ya ondan belki de. Halbuki, soğuk kış günlerinden önce "son" bir bahardır aslında. Ayrıca son olmasına rağmen bir çok da başlangıca vesile olur. Mesela okullar sonbaharda açılır, yeni yayın dönemi sonbaharda başlar, güzel filmler sonbaharda vizyona girer.

Tabii okulların açılmasını benim kadar hevesle bekleyen öğrenci çok yoktur. Kabul, biraz inektim. Ayrıca Hürrem'in maceralarını benim kadar hevesle bekleyen de azdır. (bu arada Hürrem 18 eylül'de başlıyormuş) Yağmurlu bir sonbahar günü evde, sıcak ve limonlu çay yanında kek, kurabiyeyle kitap okumak, televizyon seyretmek ya da camdan öyle boş boş dışarı bakmayı da benim kadar seven olmayabilir. Olsun ben severim. Hem sarı rengi de çok severim.

Bir mevsime bu kadar haksızlık yapılmaz ki canım. Sırf bu haksızlığa karşı içimdeki törpülenemeyen adalet duygusu nedeniyle bile seviyor olabilirim sonbaharı.

Ve bu güzel mevsime en yakışan şarkı da Faure'den Pavene'dir derim. Hüzünlü ama salya sümük değil, umut dolu bir hüzün. Dinlemek isteyenler buraya tıklayabilir.

Herkese iyi sonbaharlar.