Bir kaç ay önce kişisel liderlik konulu bir eğitime katılmıştım. Tabii ki de işverenime sağlık.
Eğitim kapsamında çeşitli uygulamalar vardı. Bir egzersiz de değerlerle ilgiliydi. Eğitmen hepimizden olmazsa olmaz 10 değerimizi küçük not kağıtlarına yazmamızı istedi.
Enteresan bir tecrübeydi. 4-5 tane yazdıktan sonra tıkandım, geri kalanları tamamlamak için düşünmek zorunda kaldım. Utandım da, çünkü besbelli ki o güne kadar hiç oturup düşünmemişim bu konuyu. Çok korktum, "Allahım, yoksa ben değersiz bir insan mıyım" dedim. Çaktırmadan sınıfı gözledim. Herkes aynı durumdaydı. "En azından yalnız değilmişim" diye düşündüm.
Eğitmen de bu konuda bir açıklama yaptı. Kendini anlamaya, keşfetmeye, öz-farkındalığını arttırmaya ciddi anlamda enerji ve vakit ayıran insanlarda bile böyle bir tıkanıklık yaşandığını gözlemlediğini, bunda anormal bir durum olmadığını söyledi. Yani insanın aklına bir anda gelmemesi normalmiş böyle önemli mevzuların.
Artık bizleri avutmak için mi söyledi, ciddi miydi bilemiycem, günahı boynuna.
Benim ilk aklıma gelenler ahlak, vicdan, adalet ve sorumluluk olmuştu.
Dünyanın ahlaklı, vicdan sahibi, başkalarına olduğu kadar kendine karşı da adil, davranışlarının yol açtığı sonuçların sorumluluğunu alabilecek insanlara ihtiyacı var.
Hem dünya barışı hem de ofiste mutluluk için şart!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder