Seyahat arkadaşları önerilerimi yazdığım zaman herkesler bana müteşekkir olacak, teşekkür üstüne teşekkür alacağım sanmıştım ama YİNE yanılmışım. YİNE kimseye yaranamadım.
Vay neden onu oraya yazmamışım da, bununla şuraya neden gitmiyormuşum da, sitem üstüne sitem. Eeeee yeter yahu, her bir yere kendim gidicem sonunda dememe çok az kaldı.
Mesela benim OHKOK bana bir gönül koy, bir gönül koy. Onun ne kadar iyi bir seyahat arkadaşı olduğunu yeteri kadar takdir etmemişim. Haklıdır.
Kültür ve sanat dedin mi OHKOK'u bir yana koymak lazım. Hem ilgilidir hem de bilgili, ikisini de esirgemez. Müze gezmeyi çok sever, o kadar sever ki 380 CZK'lık müze bileti için 4.000 CZK gözden çıkarır da bana mısın demez.
Yön bulma konusunda beni şaşırtacak kadar iyiydi. Sanırım kendi bile şaşırdı bu duruma ama benim herrrrr seferinde yanlış yöne gitmeyi becerdiğim Old Town Square'de herrrrr seferinde kolumdan tutup beni doğru tarafa götürdü. Lakin Old New Synagogue'u görmek için yağmur altında sinagoğun çevresinde dört dönüp bir türlü bulamazken bu yön bulma duygusunun nereye gittiğini merak etmiyor değilim.
Yemek, içmek konusunda oldukça uyumlu bir insandır. Öyle onu yemem, bunu yemem, ay oraya gitmem gibi kaprisleri hiç yoktur. Ama gittiğimiz bir yerde de oturulacak nokta konusunda oldukça hassas davranır. Dostumun sayesinde Astronomik Saat'in dibinde, tam da aksiyon olduğu sırada saate sırtını dönerek oturan tek kişi olarak tarih geçmekten yırttım.
Dedim ya OHKOK'la dostluğumuz yılları devirdi. Şu gök kubbe altında, hakkında konuşmadığımız konu, dedikodusunu yapmadığımız insan kalmamıştır. Yine de ben birlikte geçireceğimiz dört günde, olur da konu sıkıntısı çekersek diye sohbet konusu olabilecek sorularımı hazırladım.
İşte bu anlardan birinde yaşadığım şoku kelimelerle ifade edebilmem mümkün değil. Oysa sadece "mümkün olsa ve geçmişe gidebilsen, hangi dönemde kim olmak isterdin" diye sordum. Ömrüm boyunca OHKOK'u "asla geçmişe gitmek istemem" derkenki kadar panik içinde gördüğüm başka bir zaman hatırlamıyorum.
Bu seyahat arkadaşlığından hiç mi şikayetin yok derseniz, tabii ki de var. Fotoğraf konusu. İki kişi çıktığın bir seyahatte illa da tek başına fotoğraf çekinmek için bu çabanın sebebi nedir? Onun bu inadı yüzünden kadraja girmek çabasıyla zıp zıplarken çekilmiş onlarca pozum oldu.
Uzun lafın kısası, OHKOK süper bir arkadaş olduğu kadar süper bir seyahat arkadaşıdır. Kendisiyle gönül rahatlığıyla her yola çıkılır. Bu da böyle biline.
O müzedeki para ödeme olayına zaten aymıştım. Ayrıca hem kasa ol, hem senin kaybolmana engel ol, hem doğru yolu bul, hem herrr bir fotoya girme çabalarınla boğuş, hem yiyecek en güzel şey nerde onu tespit et, hem ağzını ayırıp meydanlara, sokaklara bak, hem ödeme yap vs vs vs derken birazcık fazla para çıkarttıysam cüzdandan noolmuş yani? Ayrıca çağlar aşırı geçmişe gitmek istemem tabi. Hayat şimdi bile kadınlar için çok zor, daha da zor olan zamanlarda ne işim olur? İlla gideceksem kendi zaman çizgimde gideyim diyeceğim ama onda da kesin kendimle karşılaşıp bir paradoksa neden olurum. Boşver, böyle iyi, böyle güzel, ben gençliğime mektup yazarak idare ederim.
YanıtlaSilAy senin hayatın benimkinden de zor valla.
Sil