Hafta sonu Can'la beraber geçti. Çok özlemişim, az da olsa hasret giderdik.
Spor yaptık, oyunlar oynadık, sohbetler ettik. Yine bizi güldürdü, eğlendirdi.
Spor konusunda her seferinde daha iyiye gidiyoruz. "Şimdi esneme hareketi yapacağız, hadi esneyelim biraz" dediğimde ağzıyla esniyor ama aşağıya bakan köpek duruşunu benden güzel yapıyor. Ama ben de zıplayarak ondan daha yükseğe değebiliyorum.
Sehpanın üzerindeki top yapılmış peçeteleri üfleyerek karşıya düşürme yarışmasına tüm ciğer kapasitesi ile kendini veriyor. Bozuk paralarla masanın üstünde oynanan futbol ve basketboldan sıkıldığı zamansa "Bizim paraya ihtiyacımız yok teyze" diye tepkisini ortaya koyuyor.
Sabahın 7'sinden itibaren dedesine "Noolur dede teyzemi uyandıralım" diye psikolojik baskı yapıyor. Her sabah. Dedesi tüm iradesiyle karşı koyup kendisini odamdan uzak tutmayı başarsa da sesini uzak tutmak o kadar kolay olmuyor.
Elbette kelime haznesi her gördüğümde daha da genişlemiş oluyor. Artık birleşik kelimeler ve isim tamlamaları da lügatına girmiş, ama kendi tarzında:
İhtave: İtfaiye
Hasancı Balık: Balıkçı Hasan
Tıraş kalemi: Kalemtıraş
Bak özledim bile şimdiden keratayı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder