Maşallah çakır gözlüme.
Bu hafta sonu yine canlandık, neşelendik. Canımız, cananımız, paremiz, balımız geldi bizi ziyarete, neşemize neşe kattı.
Artık konuşması, kendini ifade etmesi oldukça gelişmiş. Cümleler kuruyor, başına gelenleri anlatıyor. Hikaye gibi anlatıyor yahu.
Babası basketbol maçına götürmüş, ama maç da seyircisizmiş, bizimkilerin haberi yok. Kapıdan dönmüşler. İşte bunu anlatıyor. "Maça gittik, maç bozuldu" diyor. Kendi uydurmuş bozuldu diye lafı.
Sonra yemek yemişler, ondan sonra eve gitmişler ama anahtarı unuttukları için içeri girememişler, o yüzden babaanneye gitmişler.
Buraya nasıl geldin diye soruyoruz, önce otobüse binmiş, sonra trene binmiş sonra da uçağa binmiş. Ama vapura binmemiş. En çok da treni sevmiş. Uçakta da kemer takılırmış ayrıca.
Bunların hepsini tek tek anlatıyor, geveze.
Gerçekten geveze, sürekli bır bır bir şeyler anlatmaca. Bir de merak, sormayın. İki sorusundan biri "acaba bu ne?" diğeri "sen napıyorsun?". Tamam bir soruyu bir kere sorunca cevap veriyoruz, iki, üç, dört hadi beş defaya kadar yolu olsun. Ama on defa sorulur mu yaaaa ON?
Sevince katlanıyoz işte.
Bir de asi, her şeye önce bir kere olmaz diyecek. Yemek yiyelim mi? Olmaz. Resim yapalım mı? Olmaz. Bir kere öpeyim mi? Olmaz. Bir kere sen öp? Olmaz.
Amaaaa sor bakalım top oynayalım mı? Tepişelim mi? Spor yapalım mı? Üffff nasıl oluyor hem de. Hele dadüdü ister misin de. Olmaz mı, hem de nasıl olur. Dadüdü de ne ola ki diye merak edenler bi zahmet buraya tıklayıversin.
Şarkı söylemesi teyzesine çekmiş: çok güzel söylüyor. Hem de hangi şarkıyı tahmin edin: "teyzeeeee bana teyze teyze teyze dediler". Karşılıklı söylüyoruz. Daha doğrusu o başlıyor "teyzeeee" diye, ben de sanıyorum ki bana seslendi, tam efendim derken devamı geliyor, "bana teyze..." Ben de hemen eşlik ediyorum tabi.
Bu çocuk gerçekten alem, çok seviyorum yaaa!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder