24 Şubat 2014 Pazartesi

Sürpriiiiiiz

Başlığı okuyup da heyecanlanmayın, bu sürpriz sevgili kardeşime.

Kendisi bana sürekli sevgililer günü, bayram, seyran gibi önemli günleri ıskalamamamı, bu özel günlere özel yazılar yazmamı salık verir.

Sevgililer günüyle işim olmaz, bayram desen harala güreleden fırsat bulursam yazarım. Amaaaa bugünkü özel günü hayatta kaçıramazdım.

Bugün benim kardeşimin doğumgünü.

Çok havalı bir yaş olan 33'ünü doldurdu kendisi. Nice nice mutlu yılları olsun. Sağlıkla ve mutlulukla.

Biz çalışan bir annenin çocukları olduğumuz için küçüklüğümüzde çoğunlukla birimiz evinden uzakta, anane evinde büyüdük. (Şimdi cümleyi okuyunca çok dramatik bir şeymiş gibi geldi kulağa ama inanın değildi, anane evini de kendi evimiz bellemiştik)

Ben ilkokula başlayınca sanırım, ikimiz aynı evde yaşamaya başladık çünkü kardeşim de aynı sene anaokuluna başladı, sene 84.

Ananemin kardeşimi eve getirdiği günü hayal meyal hatırlıyorum. Ben ona "burası bizim evimiz, sen misafirsin, gideceksin" demişim. O da annemize gidip "anne burası benim de evim değil mi?" diye sormuş. Daha o zamanlar zalim bir ablaymışım.

Yalan yok, o zamanlar sürekli bir didişme halimiz vardı. Ananem ise tüm bilgeliğiyle sürekli şu lafı ederdi "didişmeyin çocuğum, büyüyünce birbirinizin b.kunu bile arayacaksınız" Anlamazdık o zamanlar.

Sonra 96'da ben üniversiteyi kazandım, üstüne iş güç. O gün bugündür tatiller dışında baba evinden uzaktayım.

Şu dünyada geçirdiğim ömrümün sadece üçte birini kardeşimle aynı evde geçirmişiz. Ananemin ne demek istediğini sonradan anladım.

Hala, benim damarım, onun inadı sağolsun yeri geldi mi yine yeriz birbirimizi. Ama küçükken farkına varmadığımın şimdi farkındayım, o yeme işi sırasında her zaman burnumun ucu sızlar.

Çünkü ben kardeşimi çok severim. Zaman zaman rolleri karıştırsa ve kendisini abla zannedip bana nutuklar falan atmaya başlasa da o hala ben küçük kardeşim, Rokokim.

Aşağıdaki resim sizi şaşırtmasın, bücür olan benim, belki de o yüzden abla zannediyor kendini ama bir kez daha ifade edeyim, ablayım ben ablaaaaa.

canım benim seni çok seviyorum

2 yorum:

  1. Ayyy ben de seni cok seviyorum yaa nasil guzel bir supriz oldu. Ama esek kafali ben bir kac gundur girmiyordum bloga biraz gecikmeli oldu...yalniz havali mavali diye suslesmis olsan bile yasi acik secik yazmayadin iyidi.:)) hayir yani seninki de cikiyor ortaya..bir daha soyluyorum ki seni coooook seven kardescigin var ve ne yazik ki kaderimiz ayri sehirlere yazilmis:(((

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bir de kaç gündür neden alamıyorum diyorsun. Arayıp da ağzımdan mi kaçırmayın zor tuttum kendimi. Boşver yaş çıkarsa çıksın bizim güzelliğini yaş aldıkca artıyor kanıt için anneme bak ;)

      Sil