Geçen hafta bitirdiğim bu kitaptan bugün, Süleyman Demirel' in vefat haberini aldığımız gün, bahsetmem kaderin cilvesi gibi oldu.
Deniz Gezmiş'in kişisel hikayesinin Hamdi Gezmiş tarafından anlatıldığı kitapta, aynı zaman dilimindeki ülke gündemi de Can Dündar tarafından kaleme alınmış. Bu ikili anlatım, Deniz Gezmiş'in eylemlerine ışık tutması açısından oldukça faydalı olmuş.
Hamdi Gezmiş'in anılarının yanı sıra, Deniz Gezmiş'in çoğunlukla babası olmak üzere ailesiyle mektuplaşmaları, çeşitli fotoğraflar, dönemin gazete haberleri ve bazı resmi evraklara da yer verilmiş kitapta. Sadece Deniz Gezmiş'in yaşamına değil, ülkenin bir dönemine de tanıklık ediyor anlatılanlar.
İbreti alem olsun diye asılan 3 gencecik insanın hikayesini okurken aklımdan geçenler sorumluluk, vicdan ve adalet oldu. Bir insanın kaderi hakkında hüküm vermek kendi başına ağır bir sorumlulukken, 3 gencin idama gitmesine göz yumabilmeyi akıllar almıyor. Tarih herkesi zamanı gelince yargılıyor ama giden de geri gelmiyor.
Maalesef üzücü bir kitap, her sayfayı çevirirken ellerim geri geri gitti. Sanki ben kitabı bitirmezsem yaşananlar yaşanmamış olacak, idamlar gerçekleşmemiş olacak gibi... Beni en çok etkileyen de bir babanın çaresiz çırpınışları oldu. Tüm yaşananların yükünü omuzlaması, acısını yaşarken güçlü olmak zorunda olması...
Deniz'lerin hikayesi keşke birilerine ibret olsa. Bir ülkede hukukun bir kesimin elinde oyuncak olmasının yol açtığı felaketlerden birileri ders alsa...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder