Meyve sebze alışverişimi mümkün olduğunca pazardan yapmak isterim. Hem seçenek ve tazelik açısından daha zengin buluyorum, hem de kendimce gelir dağılımında adalete katkı sağlıyorum. Marketler kazanacağına esnaf kazansın.
Pazara gidince de hakkını veririm. Öyle hemen ilk gördüğüm tezgahtan alışveriş yapmam. Önce bir baştan bir başa bir yürürüm. Nerede ne var tespit ettikten sonra dönüşte almaya başlarım.
Maalesef meyve sebze seçme konusunda oldukça başarısızım. Seçmece yaptırmayan tezgahtan zaten alışveriş yapmam prensip olarak ama kendim seçince de beceremiyorum bu işleri. O yüzden genelde ilişki yönetimiyle bu işi halletmeye çalışırım. Hani esnaf beni tanısın da, "ay ben bu ablanın yüzüne nasıl bakarım sonra" diye en azından kötü mal kakalamasın.
Mesela aynı malı satan tezgahlar arasında esnafı kadın olan varsa alacağımı oradan alırım. Pozitif ayrımcılık şeysi.
Ya da sadece bir mal satan bir tezgah varsa oradan alışveriş yaparım. Mesela marul, maydanoz, roka falan bütün yeşillikleri satan bir esnaftan her şeyi almam, tek başına maydanoz satan biri varsa maydanozu ondan alırım. Karınca kararınca katkım olsun.
İşte kendimce stratejiler.
Yani alt tarafı 2 kilo meyve 5 kilo sebze almak için çıktığım bir pazar alışverişi bile oldukça zaman alıcı ve yorucu oluyor benim için. Ama sor bakalım 2 kilo meyve 5 kilo sebzeyle dönebiliyor muyum eve? Tabii ki de hayır.
Mesela cumartesi günü yine pazara gittim, ince ince düşünüp alacağımı aldım eve dönüyorum. Hop bir teyze gördüm, sadece elma ve ayva satıyor. Ben elma ve ayva almışım ama yaşlı teyzeyi görünce, meyveler de iyi görününce gittim bir daha aldım. Çok bir şey değil ama bir katkım olsun diye.
Hadi bu hafta bol bol ayvalı ıhlamur kaynatıp, bol bol elma fırınlar tüketirim ama her zaman böyle kolay tüketilecek ürünlere denk gelmiyorum. Mesela bir insan ne kadar fasulye yiyebilir hiç düşündünüz mü?
Bu algıda seçicilik ne menem bir şeydir, ya da benim algılarım neden iş işten geçtikten sonra seçmeye başlıyor hiç bir fikrim yok.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder