İlk yardım önemli

Bizim HS ile OKHOK ilk yardım kursu almaya karar vermişler.

Ben bunu duyunca bir sevin, bir sevin. Açık açık söyledim, "hemen başlayın kursa, ilk buluşmamızı siz kursu tamamladıktan sonra yapalım"

Her duruma karşı da ben hazırlıklı olamam değil mi? Biraz da hazıra konayım.

Zaten HS de şaşırdı bu duruma. Nasıl olup da bu yaşıma kadar ilk yardım dersi almamış olduğumu sordu. Neden olacak, bilmek sorumluluktur çünkü. Böyle bir sorumluluk almaya hazır hissetmiyorum kendimi.

Seneler önce ilk uçağa bindiğimde, uçaklardaki klasik anonsu yapmışlardı: "Acil çıkış kapısı önünde oturan yolcularımızın herhangi bir acil durumda uçağın tahliyesine yardımcı olması beklenmektedir. Bu sorumluluğu kabul etmeyen yolcularımızın kabin ekibine bilgi vermesini rica ederiz."

O gün çıkış kapısı önünde oturmuyordum ama eğer oturuyor olsaydım da hemen görevliyi çağırıp yerimi değiştirmesini isterdim. O günden beri de hiç bir zaman uçakta acil çıkış kapısının önüne oturmam. Bir sıra önü olur, bir sıra arkası olur ama çıkış asla olmaz.

Allah korusun, acil bir durum olsa, sorumluluk aldım diye o uçağı tahliye etmek için kendimi helak ederim, kendim tahliye olamam maazallah.

İlk yardım da bunun gibi bir şey işte. Harekete geçme sorumluluğu ayrı konu ama, bir de yaptığım ilk yardım işe yaramazsa onun vicdani sorumluluğunu taşıyabileceğimi zannetmiyorum. Hem sizi baştan uyarmıştım, acil bir durumda bana güvenmeyin, yanarsınız diye.

Zaten benim hayatta kalma planlarında görevim belli, savunma ve saldırı. İlk yardım işini de HS ve OKHOK hallediyor. Hayatta kalma olasılığımız gittikçe artıyor.