Sürdürülebilir bir kariyer

Emeklilik yaşı çoooook uzaklarda. 60 falan galiba. Bana o kadar uzak ki hiç emekli olamayacağım, ölene kadar çalışacağım gibi hissediyorum. Ruhumu o masada teslim edeceğim korkarım.

Tabii ben böyle söylüyorum ama bakalım ruhumu teslim edene kadar beni isteyen birileri olacak mı. Böyle de ufak bir teknik detay var. Sürekli zımmmba gibi gençler gelip duruyor. Rekabet çok.

İki hafta önce katıldığım bir eğitimde, sürdürülebilir kariyer, aranan bir profesyonel olmak konularında ip uçları aldım ama her ihtimale karşı alternatif kariyer yollarını da düşünüyorum kendim için.

Sevdiğim ve yeteneğim olan bir şey olsun istiyorum. Sevme kısmı tamam. Sevdiğim çok şey var. Da. Yetenek kısmında biraz zorlanıyorum.

Lakin bu eğitimde öğrendiğime göre sevdiğimiz şeylere yeteneğimiz olurmuş, yeteneğimiz olan şeyleri severmişiz. Bilimsel bir şeymiş bu. Ben sallamıyorum yani.

Bilimsel denince itiraz edemedim ama söylemeden geçemeyeceğim, şarkı söylemeyi benim kadar sevip benim kadar yeteneksiz olan kaç kişi vardır merak ediyorum. Bilim insanları açıklasın!

Neyse, benim kariyer alternatiflerime dönecek olursak:

1) Hayalimin mesleğinin adını bilmiyorum. Kısaca "çeşitli ülkeleri gezip best seller kitapları okuyup Türkiye'de yayımlanıp yayımlanmayacaklarına karar vermek" diyeyim. Detayları şurada anlatmıştım.

2) National Geographic uzmanı olmak. Bunun detayları da burada.

3) Hem fiziksel olarak çalışıp enerjimi atmak hem de elektriğimi toprağa boşaltmak için çiftçi olabilirim ama karnım bile doyar mı bilemedim. Çiftçilerin hali malum.

4) Okumak güzel, yazmak da güzel. Yazar da olabilirim. Ancaaaaak işte yeteneğin eksikliğini hissettiğimiz yer tam burası oluyor. Oysa her kitabı heyecanla beklenen bir yazar olsam fena mı olurdu? Olmazdı.

5) Eğlenmeyi çok sevdiğim için animatörlüğü de düşünebilirim ama "eğlen dedim eğlenilecek" ruh hali ağır gelebilir bana. Neyse, bu da bir seçenek olarak dursun bakalım. Ne olur ne olmaz.