Mayıs 2017'den beri buralara uğramamışım.
Hep merak ederdim, düzenli içerik üreten blog'lar nasıl oluyor da bir anda sırra kadem basıyor diye. Çok yaratıcı teoriler de geliştirmiştim ancak bizzat tecrübe ettim ki, ne uzaylılar kaçırıyor ne derin devlet müdahale ediyor.
Araya hayat giriyor.
Ben bu 2,5 senede neler yaptım derseniz; koşturdum, seyahat ettim, zumbayı bıraktım, pilatese başladım, pilatese ara verdim, saçımı kestirdim, çok eğlendim, çok üzüldüm, şeker patlatmada 4.357. seviyeye geldim, bi sürrü kitaplar okudum.
Yani şöyle bir düşününce buraya vakit ayırmamı engelleyecek hiç bir şey yoktu ve çok şey vardı. Tembellik işte. Bakalım bundan sonrası nasıl olacak göreceğiz.
Bu blog'u önemsiyorum çünkü her şeyden önce kendim için yazıyorum. Günlük gibi. Ne zaman nereye gitmişim, ne görmüşüm, ne okumuşum, ne öğrenmişim hepsi burada. Söz uçuyor, yazı kalıyor.
Tabi bir de çaresizlikten yazıyorum. Daha önce açıklamıştım, sepet gibi yaşamak istemediğim ama başka hiç bir şeye de yeteneğin olmadığı için.
Türkçe rap'in ünlü büyüklerinden Norm Ender'in de dediği gibi, "mekanın sahibi geri geldi, bebeleri pistten alalım". Yayınladığım 439 yazımı karıştırın siz, ben yenileriyle sizinle beraber olacağım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder